صدایِ هیچکس آنقدر بلند نیست
تاپاره کند
عصمت کودکانه ی مرا
که تو می گویی ندارم و
من می گویم
پنهانش کرده ام
همین گوشه کنارها
تا دستان تو
در حسرتِ
لمسیدن و بوییدن و بوسیدنِ آن بمیرد و
تر نینگیزد
تمام آن همه
ادعای مردانگی ات
که من می گویم نداری و
تو می گویی :
کسی طالبش نیست ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر