كاغذ بي خط

کاغذم
سفید ِ سفید
بدون ِ خط

کبریتی
باروت ِ باروت
بدون ِ نم

نگاهیم
پر از شراره
بدون ِ مرز
...
خاکستر می شویم

سيب گنديده

سيبي بود

نگاهي

دروغي چند و

صداقتي

سيب را به گوشه اي نهاديم

نگاهمان را درويش كرديم

دروغهايمان را پس گرفتيم

و صداقت را پيشه

اما عشقي ماند

عاشقي و معشوقي

ماندي تا

سيب بگندد

اين عشق بماند

و معشوق بداند كه

سيب خوردني اي بس شيرين است كه

نه مي توانم گازش بزنم

نه مي تواني ببوييش

و نه مي توانيم نگاهش نكنيم

آخرين فوت

و آنگاه سيگاري روشن كرد

تا هر آنچه را كه به آن عشق مي ورزيد

به صورتم فوت كند

فوت كرد و

دود حلقه شد .

و من نيز آ ن را به صورتش سرفه كردم