چهارشنبه، آذر ۱۷، ۱۳۸۹

رنگين كمان

گيلاسي برايت مي چينم
 آبيِ آبي
تو قرمز بنوش
 صدايت مي كنم
 سبزِ سبز
تو بنفش ببين
 من برايت گل شمعداني مي كارم
 قرمزِ قرمز
تو زرد بچين
صلح مي نويسم
سفيدِ سفيد
تو سياه بخوان
...
من رنگين كمان حرف مي زنم
تو رعدوبرق ببار

شنبه، آذر ۰۶، ۱۳۸۹

عطر تنهایی من

به باران و خدا گفتم : ببارید
بر سرِ من
دلِ من
لبِ من
چشمِ من

سرم آبستنِ" ما " است
دلم دلتنگ و سرد
لبانم خشک و چروکیده
چشمانم خیس و غمین....

ببار !
این عطر را بشوی
عطر تنهایی مرا
ببار و بشور و ببر
سیرابم کن
تشنه ام
تشنه تر از کویرِ لوت
ببار و بشور و ببر
این عطر تنهایی مرا
عطر" ما " بزن به من
بیا "ما "را نفس بکشیم
"ما "را گریه کنیم
"ما "را ببوسیم
ببار و بشور و ببر
این درد تنهایی مرا
درد زایمان است انگار !
می خواهم "ما"ی مان را بزایم

دوشنبه، آبان ۱۷، ۱۳۸۹

بی عنوان

بی عنوان می نویسم
بی بهانه
غبارِ سنگینِ بی حضوریت
باران و
 هم خاطرگی هایش
----------
اشکم رنگین کمان می شود
روی گونه هایم






سه‌شنبه، شهریور ۰۲، ۱۳۸۹

من مرده ام یا تو ؟

دلم سنگینی می کند
برایت هر ســــال
 سال می گیرم
سرِ قبرِ نداشته ات
 شمعی روشن می کنم
برای گناهانِ نکرده ات
 آمرزش می طلبم

خدا  ؛  مرا ، تو را  ، بیامرزد
برای کشتن ات
کشتن ام
کشته شدگان

سال می گیرم
دهانم با حلوا حلوا شیرین نمی شود
میان این همه سرم گرم نمی شود
هنوز تنهایم
 سراغی از تو نیست

جای ات پر نمی شود
                                ... همیشه خالیست

سرِ قبرِ نداشته ات شمعی روشن می کنم
برای گناهانِ نکرده ات آمرزش می طلبم
........

بیا ، امروز را کنارم بنشین
سرم شانه هایت را کم دارد
موهایم نوازشت را

بیا و دلِ مُرده ام را ببین
زیاد گله دارد !
بیا ، تا بغض ام بشکند
  دلم گله کند
ببین
من بیشتر از تو مرده ام
بیشتر از تو نیستم
بیشتر از تو پوسیده ام
بیشتر از تو نیاز به آمرزش دارم

برایم شمعی روشن کن
اینجا تاریک و سرد است

ببین
من بیشتر از تو نبوده ام
                                ... بیشتر از تو مرده ام !

شنبه، مرداد ۰۹، ۱۳۸۹

با تو شعرم تازه مي شود

با تو شعرم تازه مي شود
جان مي گيرد و
خوش آب و رنگ

نفس مي گيرم
و
غوطه مي روم
در هوايت

شعرم تازه مي شود
به هوايت
سلام مي دهم
ركوع مي روم
و سجده
             ... شعرم تازه مي شود
.....

دوشنبه، تیر ۲۱، ۱۳۸۹

بوی تازیانه می دهم

بوی تازیانه
 شلاق
سیلی
فحش
طعمِ کلفتِ ناسزا
صدایِ تلخِ مشت و لگد
وحشتِ چند دامادگی
صورتم صورتیِ سیلی
گردنم کبودِ دستان حلقه ای

آری این منم
که زن ام
له شده ی نگاه های غضبناک
فریادهای هولناک

تنم را می لرزانی
صورتم را می بوسی
مزه ی شورِ دریا می دهم
گوشم سوتِ بنفش می کشد

آری این منم
که زن ام
که
بوی تازیانه می دهم