قدم زدن در خيابان
نگاه دختركاني كه
از درد آلت گشاد گشاد راه مي روند
و دلخوش به آنند که
ولنتاین مبارک است
مبارک تر از آن
پسران تا توانسته اند آلت خسته كرده اند
و پوست کنده شده اند
دختركاني كه
از سر حماقت لاي پاهايشان را هي پر مي كنند
از آلتهاي هي درون رفته
تا بگیرند عشق شاید
مبارک تر از آن
پسران تا توانسته اند آلت خسته كرده اند
و پوست کنده شده اند
دختركاني كه
از سر حماقت لاي پاهايشان را هي پر مي كنند
از آلتهاي هي درون رفته
تا بگیرند عشق شاید
و چه مزخرف اين روزها
همه جا قرمز مي شود
قرمزي پاره شدن بكارتشان
قرمزي آلت های پوست کنده ی خسته
قرمزي هدايايي به چشم روشني
درد آلت ها
قرمزي شايد
روزي روزگاري عشق
.....
۲ نظر:
سلام
حرفی بافی نی مونه! به نظر من گاهی جسارت تو شعر قشنگ اما تو جسارت را در این شعر به تصویر کشیدی(میفهمی منظورم چیه یعنی خواننده اونی را که گفتی داره به وضوح میبینه) واین به نظر من قشنگ نیست!
بازم شاد باشی!
akh akh.. yadesh bekheyr..
roze kado..
manam too hamin rooz shomal boodam.. bad doosdokhtaram fek kard man raftam shomal k kadosho bepichoonam.. sari beham zad ke ta dir nashode 1ki dige kado bede behesh...
vali kasi nabood oon vasat bege..
ke...
ey kaashh..
roozhaayii....
roozgaarii...
in dastkhatet mahbobe mane nazi joon..
vaghean doosesh daram..
mese khodet..
khedmate agha amir bayad arz konam ke age vaghean enghad jesarat jaaleb nabood..
shoma enghad ba hosele nemishesti ta akharesh bekhooni..
ارسال یک نظر